Güneş ve Haftasonu

Karanlık bir sabahtı… Ama işte açtı güneş… Neşe doldurdu içimi. Bilinmez bir mutluluk verdi içime. İş yerinin sıkıntısı, evdeki temizliğin takibi ve misafirler için pasta börek planlarım arasında birden bir güneş doğdu içime de…

Sanki özgürlüğü hissettiriyor…



Evet günlerden Perşembe, yarın da büyük gün Cuma. En sevdiğim gün… Akşam misafirlerimiz var. Apartmanımız müstakil ev gibi. Beş katlı, her katta bir daire var. İlk iki kat kiracı. İkinci katta biz :) Üçüncü kat sahibi, apartman sahibini ikna ederek aldı evini, hayırlı olsun. En üst katta dublex, apartman sahibinin. İşte Cuma akşamı 3 grup olarak komşularımız gelecek. Eğlenceli geçiyor oturmalar. Zaten çok sık görüşemiyoruz. Daha doğrusu onlar bazen görüşüyorlar çocuklar vasıtasıyla falan ama biz sürekli oraya buraya koşturan çocuksuz çift olarak pek sık görüşemiyoruz. Görüşünce de gece 2’lere kadar falan oturuluyor. Yorgunluk olmasa sabaha kadar da sürebilir. Herkes halinden memnun gülmece, sohbet. Pek keyifli oluyor. Sohbetin bir bölümünde de mutlaka bayanlar eşleriyle ilgili ufak espriler yapıp takışıyorlar. Eşlerden bazıları hemen tepki veriyor, tecrübeli eşlerse sadece gülümsemekle yetiniyor. Cumartesi günü de eşimin kuzeni ve eşi gelecekler. İlk defa evimize ve şehrimize gelecekleri için onlar için de plan yapmakla meşgulüm. Nereyi gezdirsek, ne yesek, ne yapsam diye? Pazar günü de şirketimizin kuruluş yıldönümü münasebetiyle piknik var. Ona da katılırsak tamamdır. Hızlı bir haftasonu olacak gibi görünüyor. Pek de keyifli. Güneş de yüzünü hiç eksik etmez umarım.

Öğle arası oldu yupppiiii :) İş yerinde okuduğum “Yenişehir’de Bir Öğle Vakti”ni hemen elime alıp devam edebilirim. 45 dakikam var.

Görüşmek üzere…